Vanochtend riant uitgeslapen tot 05:30. Snel alles ingepakt en om 6 uur op pad gegaan, gelukkig mocht je voor 7:00 geen lawaai maken op de camping 😀 (Ze konden ons er moeilijk afgooien 🙂 )

Honderd mijltjes naar de Grand Canyon gereden, bang als we waren dat de weinige beschikbare camper-parkeerplaatsen weleens vol konden zijn, dat klopte bijna… namelijk dat alle camper-parkeerplaatsen nog beschikbaar waren om 08:15… Gelukkig vertrok de eerste shuttlebus naar het begin van het South Kaibab Trail een paar minuten later. Een kwartiertje later konden we beginnen aan deze mooie wandeltocht, het uitzicht liet niet lang op zich wachten.

Het is jammer dat je de enorme diepte niet goed op de foto zichtbaar kan maken, maar geloof me, je kon echt tientallen kilometers ver kijken en ook ongeveer 2,5km de diepte in, echt prachtig. Een klein nadeel van het pad is dat je eerst het makkelijke deel doet (omlaag lopen) en daarna nog weer terug moet… en steil was het…

Na iets meer dan een uurtje lopen kwamen we aan bij het zogenaamde Ooh Aah point, vernoemd naar de reacties van mensen die kunnen genieten van een uitzicht van rond de 300 graden. Aan de foto’s kan je afleiden wie wat angstiger is voor afgronden en wie nog nooit van het woord risico gehoord heeft 😀 (Er stond een nogal stevige wind)

Snel even een fotootje gemaakt van de wand van de Grand Canyon, dit is dus de zuidzijde, de noordzijde is ~500mtr hoger en nauwelijks toeristisch, klonk dus goed… helaas… die kant was nog gesloten, de wegen werden nog hersteld van het winterseizoen.

Af en toe tijdens de wandeling was het nuttig om even op te kijken van het pad voor je (Dit pad was nogal rijkelijk voorzien van “los sediment”), de volgende foto is gemaakt vanuit een bocht van het pad.

Een kilometer of anderhalf verder en een paar honderd meter lager kwamen we bij Cedar Point aan, het tweede uitzichtspunt. Tijd voor een broodje… en om rustig te genieten van de rust en het prachtige uitzicht.

Tijd voor een panorama fotootje. Of twee…

Alhoewel we het eigenlijk niet wilden hebben we toch maar even achterom gekeken, de onvermijdelijke weg terug 😀 De uitgang bevond zich zo ongeveer rechtsboven in beeld… we hadden direct fantoompijn in onze benen 🙂 (Uiteindelijk was het met genoeg pauzes en drinkmomentjes prima te doen)

Toen we bijna bovenaan waren zagen we dat we bijna waren ingehaald door een stel balkende viervoeters, deze worden ingezet om wat hutten te bevoorraden. (Je kunt hier ook 3-daagse hikes doen, waarbij je in deze hutten kan overnachten)

Well… toen waren we weer boven, ons dagelijks “been there, done that” momentje was welverdiend 🙂

Next stop: Lake Powell, oftewel Wahweap. De Navajo indianen geven veel dingen een andere naam, verkopen “Native American Jewelry” (Made in China)  langs de kant van de weg en incasseren en masse Social Benefits. WigWam’s hebben we helaas niet aangetroffen. Ik was gelukkig al gewaarschuwd door ervaringsdeskundigen om alles wat maar enigszins ruikt naar Native American te mijden. Helaas niet helemaal gelukt… onderweg naar Wahweap zagen we langs de weg best veel Canyons (Je moet je voorstellen dat je op een soort van hoogvlakte rijdt en dan enorme scheuren ziet in het landschap) en we wilden er graag wat fotograferen, helaas konden we nergens eigenlijk stoppen… op één lokatie na, een Navajo parkeerplaats… je raadt het al… een veel te luie, chagrijnige, vrouw die aangeeft “This ain’t no national park, your pass won’t work here, we expect a gift to help maintain this park”. De stevige neiging om mevrouw even uit te  leggen dat de NPS dit onderhoudt en dat zij, vanwege oude “rechten”, het mag uitbuiten maar even ingehouden en een paar dollar betaald…   Deze canyon draagt de naam Little Colorado, het is eigenlijk een kleine toevoer naar de Colorado river, maar staat droog op dit moment.

 

En ook nog een mooi plekje om veilig tegen de afgrond aan te kunnen leunen 🙂

Mevrouw vond het zelfs zo veilig dat ze wilde stagediven 😀

Na dit korte uitstapje snel doorgereden richting Page en Lake Powell, daar bevond zich het RV park voor aankomende nacht. Het meer is een stuwmeer wat gebruikt wordt als een waterreservoir voor de omgeving en om energie op te wekken, het is iets van 200km lang en rijkelijk voorzien van bootjes.

Overigens wordt deze gevoed door de Colorado river, die ook door de Grand Canyon loopt…. uit interesse heb ik maar eens wat informatie opgezocht over de Colorado river… ik raad het jullie van gans harte af… het is dieptriest hoe men het water dusdanig misbruikt dat het meestal niet eens bij zee aankomt (gewoon op…) en dat het zwaar vervuild is door pesticiden en rotzooi door de irrigatie van enorme oppervlakten aan landbouw. Deze rivier voedt onder andere ook Lake Mead bij Las Vegas…. en als je ziet hoe daar met water wordt omgegaan…. afschuwelijk…

Ik las gelukkig wel dat er wat initiatieven zijn om wat duurzamer met de natuurlijke bronnen om te gaan, maar aan alles om je heen merk je dat de Amerikanen op dat vlak nog een boel te leren hebben… (en dat is al ten opzichte van NL, daar waar we ook nog maar bijzonder weinig doen…). Waar ik perplex van stond in Page was een vuile kolencentrale net buiten het dorp… dit dorp heeft dus veel zonne-energie, een enorm windpotentieel (het waait hier praktisch altijd) en een mogelijkheid om duurzame energie op te slaan in het stuwmeer voor het opvangen van pieken/dalen…. maar wat doen ze….. kolen…. @Amerikaans.

Al met al een prachtige dag hier. Morgen gaan we naar de HorseShoe Bend om vervolgens begeleid naar Antelope Canyon te gaan, schijnt prachtig te zijn.