Gedwongen door het feit dat we vandaag pas om 13:30 bij de Antelope Canyon tour terecht konden we een nachtje slaap inhalen, heeeeeeerlijk 🙂

In mijn beste outfit nog even snel het stof van onze schoenen poetsen. Zwarte sokken en de ruime maat 36 van Melissa in het roze zorgden voor een hoge score op de “trailer trash” schaal 😀

Rond een uurtje of tien richting HorseShoe Bend gereden, dit is slechts een paar minuten buiten Page. Eerst nog even dag zeggen tegen Lake Powell. (Rechtsachterin zie je de dam)

De HorseShoe Bend is een beroemde plek in de Colorado rivier waar door verschil in hardheid van het gesteente een paar mooie bochten zijn ontstaan in de rotsen. (Nouja, al het gesteente is eigenlijk geperst zand, onderop is het harder door de druk van het eigen gewicht, maar boven slijt het wat sneller)

Ook nog een stel Oostenrijkers bereid gevonden een fotootje van ons samen te maken.

Toen ik Melissa vertelde dat de Lion King hier op wacht stond keek ze me raar aan, in het kader van “If the story doesn’t match, we make it match” 😀

Rond een uurtje of 12:30 waren we bij Antelope Canyon Tours, de verplichte manier om Antelope Canyon te bekijken.. (iets met Navajo “indianen”, zie het verhaal van gisteren). Hier eerst even relaxed gelunched en zo tegen 13:20 stonden we klaar voor de tour…. echter bleek deze pas een uur later te zijn…. oorzaak: Arizona kent geen zomertijd…. al onze apparatuur vond van wel overigens.. later bleek dat Arizona een schizofreen is met zomertijd, sommige delen wel, sommigen niet…. voeg daar de indianen aan toe met hun eigen opvattingen en de chaos is compleet. Van de nood een deugd gemaakt en nog even wat boodschappen gedaan, we hebben nu alles in huis voor een heelijke barbeque.

Een uur later konden we dan eindelijk gaan, eerst een halfuurtje over reguliere wegen, toen de weg af en nog een kwartier over een soort van zand-racebaan. Mooie plek voor een Page – Dakar rally.

Uiteindelijk kwamen we aan bij de ingang van Antelope Canyon. Je moet je voorstellen dat we op een soort van monster truck zaten met 14 mensen…. en bij de ingang stonden zeker 20 van die trucks…. voor zover een rustig bezoek. Het was echt dramatisch druk, elke 5 meter stond een groepje en om de twee minuten kon je 5 meter door…. alleen verticale foto’s waren mogelijk door de gigantische mensenmassa.

Eenmaal binnen zag het er wel mooi uit, als je omhoog keek kon je een meter of 30 kijken en door de smalle canyon met invallend zonlicht ontstond een waar schouwspel. (Helaas was het wel wat moeilijk fotograferen, ons toestel vindt een donkere canyon met fel licht erboven niet zo tof)

Met wat engelengeduld en vriendelijk vragen toch nog een fotootje van Miep kunnen maken, de tak boven haar geeft ongeveer de grens aan tot waar het water komt bij een “flashflood”. (Als het regent in het gebied komt er plots een boel water op, waardoor de canyon van gortdroog naar een kolkend riviertje van ruim 2 meter hoog kan stijgen in 20 minuten)

En ook nog een fotootje met z’n tweeën:

Na dit 40x 5 meter stappenplan te zijn doorlopen konden we weer terug naar Page. Een uur zomertijd + een half uur uitloop konden we goed gebruiken, aangezien we nog 300km moesten rijden naar Bluff (Utah), dit is onze tussenstop onderweg naar Moab.

Onderweg zagen we in de verte Monument Valley liggen, helaas hadden we daar geen tijd meer voor.

De US 160 leidt ons naar Utah (de vierde staat die bezoeken na California, Nevada en Arizona). Deze weg is erg rustig en gaf ons af en toe de kans om toch even gewoon te stoppen op de snelweg 🙂 Het was er een klein beetje stoffig…

Maar iets verderop ook zonnestralen die tussen de wolken doorkwamen.

Of waren het toch aliens die de planeet aarde aan het scannen waren? (In Utah geloven ze van alles 😀 )

Nog net voordat het donker werd kwamen we aan in Bluff. Ons avondeten stond ons al vriendelijk op te wachten 😀

Zoals gezegd, morgen op naar Moab, hopelijk kunnen we daar overmorgen gaan abseilen en raften…. veel zin in!