We hoefden vandaag niet ver te rijden, we zaten nog geen 100km van Grand Teton af, min of meer het voorportaal van Yellowstone, maar wel een apart nationaal park.

Wel een prachtige naam in dit puriteinse land, téton is Frans en verwijst toch echt naar de typische vrouwelijke rondingen aan de voorkant 😀

Aangezien het park een stuk lager ligt dan de Rocky Mountains hadden we gehoopt dat het hier wat meer “ontdooid” zou zijn, die fiducie waren we al snel kwijt…

We zijn doorgereden naar Colter Bay Visitor Center om te informeren wat we wél konden doen… dat bleek helaas niet veel te zijn, alleen een stukje van de wandeling om Jackson Lake en een wandeling 60km zuidelijker bij Taggart Lake waren  “waarschijnlijk” begaanbaar, de vriendelijke ranger adviseerde ons dan ook over twee weken terug te komen, helaas had hij geen bijpassend budget 😛

Het was echt prachtig weer, er hing nog wel een deken van mist, maar dat maakte het des te mooier.

Er was niemand te bekennen, maar gelukkig hadden we het statief bij ons, waardoor we af en toe toch een fotootje van onszelf konden maken.

Zowaar is het eindelijk gelukt om een arend op de foto te krijgen! Yeehaa 🙂 Helaas gaat het zo snel dat ik alleen een wat vage foto heb, maar toch… (Je zult even moeten inzoomen)

Aangezien het wandelpad bedekt was met 1mtr onbegaanbare sneeuw moesten we onszelf maar een weg banen… Bear Grylls is er niets bij 😀 (Wij moeten notabene zelf ons cameramateriaal meesjouwen 🙂 )

Jackson Lake bij laaghangende wolken, wat kleine afgevlakte heuveltjes op de achtergrond…

Oh wacht… er zit nog iets boven 🙂

Prachtig gezicht, het half-bevroren meer, de bergen, de weerspiegelingen…we  konden er echt uren naar staren… tijd voor een middagdutje dus 🙂

Na een paar uur op de bonnefooi langs het water lopen kwamen we toch weer enigszins in de buurt van de camper, op naar Taggart Lake. Onderweg had je al mooi uitzicht op de Tétons.

Vanaf Lake Jenny hadden we een nog beter uitzicht.

Onze camper wist niet wat het meemaakte 🙂

Het eerste stuk van het Taggart Lake Trail zag er veelbelovend uit, mooi pad, droog…. maar al snel kwamen we weer wat sneeuw tegen.

Een paar minuten later werd het al rustiger en vooral witter op het pad 😀

Op veel plaatsen lag er meer dan een meter sneeuw, zo af en toe zakte je ook weg tot boven je knieën 🙂 Na ruim een uur door de sneeuw ploeteren zijn we bij Taggart Lake aangekomen, nouja… frozen lake was een betere benaming geweest 😛

Wel een prachtig uitzicht weer, het meertje met de bergen op de achtergrond deed me enigszins denken aan die scene in de film Braveheart, waar William Wallace achterna wordt gezeten over een ijsvlakte en dan met bijlen het ijs probeert te breken… had zo hier opgenomen kunnen zijn.

Last but not least, ook hier schijnt het weer te wemelen van de beren, overal zijn er waarschuwingsbordjes… en plekken waar ze gesignaleerd zijn worden ook direct afgezet…. helaas hebben wij er nog maar één mogen spotten:

Vanavond maar eens gaan uitzoeken wat we morgen gaan doen, de enige twee wandeligen die semi-open waren hebben we vandaag al gehad…. er is hier echter zoveel te zien dat we vast wel weer wat leuks vinden.