Alweer de laatste dag in onze nationale parken tour 🙁

In verband met Memorial Day was de drukte-verwachting van vandaag (quote) “It will be the busiest memorial day EVER”. Aangezien er bijzonder weinig parkeerruimte is bij het visitor center hebben we besloten absurd vroeg te gaan, geholpen door de verwachte temperatuur van 37C.

Om 4:30 ging onze wekker af en een kwartier later zaten we op de weg, aangekomen in Zion even snel broodjes gesmeerd en hop > Om 6 uur de eerste shuttle bus het gebied in genomen. Vandaag doen we een gedeelte van de West Rim Trail + Angel’s Landing, laatstgenoemde schijnt de mooiste plek van het park te zijn, feitelijk is het een kleine piek van één van de hoge bergen hier, die enigszins los staat van de rest, mooie plek voor wat overzichtsfoto’s.

Na het bordje met informatie over de West Rim Trail, stond er ook nog een waarschuwing voor de Angel’s Landing Detour, ook in de bus werd al aardig gewaarschuwd…. er schijnen de afgelopen jaren toch zes mensen om het leven zijn gekomen… zou het dan toch echt wel link zijn?

Vol goede moed richting West Rim Trail, het eerste kwartier viel wel mee, daarna werd het echter behoorlijk steil. Af en toe toch maar even rusten, ook een mooi moment om even de omgeving te verkennen.

en een fotootje van Miepje te maken, één van haar favoriete foto’s te merken aan haar reactie “Tssss… wat een hoofd” 😀

Onderweg kwamen we nog een bijzonder fitte man van 70 tegen die ook omhoog ging, hij wilde nog “even” naar boven voordat hij uit moest checken in het hotel… hij was echter water vergeten, maar begon een verhaal dat hij met Jelly Beans zijn mond wel wat vochtig kon houden… Omdat we het absoluut niet verantwoord vonden hebben we hem een flesje water gedoneerd, wij hadden ruim 4 liter bij ons 😀

Was ook wel een gezellige man om mee te kletsen, had (zoals alle Amerikanen) weer een boel hints en plekken waar je echt heen moet gaan…. als ik ze allemaal ga opzoeken kan ik beter een jaar sabbatical nemen 🙂

Toen we dachten dat we al bijna boven waren zagen we onderstaande, hier moesten we inderdaad ook nog overheen… (en achteraf zaten we toen pas op een kwart ofzo)

Uiteindelijk kwamen we op een wat vlakker deel terecht, hier stond een bordje linksaf voor West Rim Trial, rechtsaf naar Angel’s Landing, maar dat was nog maar 1 kilometer… dat kon niet kloppen, we waren pas twee uur onderweg… ze bedoelen vast uitzicht op Angel’s Landing ipv de beklimming ervan. Met een heerlijk foute aanname op pad naar West Rim Trail, na ruim 45 minuten kwamen we de eerste tegenliggers tegen… en gelukkig maar… “Guys, where are you going, this is a 28 mile backcountry path and you don’t seem to be staying overnight”… ahh… crap 🙁 Gelukkig was het een gezellig stelletje, al druk kletsend gingen we de juiste kant weer op… de tijd vloog voorbij. Tijd voor de herkansing, op naar Angel’s Landing 🙂 Dit was het pad naar Angel’s Landing:

Kernwoorden: S.T.E.I.L, smal, ketting waar je je af en toe aan vast kon (nou ja… moest) houden, maar ook prachtig.

Na bijna 3 uur eindelijk boven aangekomen, tijd voor wat fotootjes, goed vasthouden Miep, je glijdt zo weg 🙂

Een mooi uitzicht over de hele vallei:

Aan de andere kant zagen we de weg door de vallei met een bushalte (niet de onze overigens, die zat een stuk verder)

Er was ook ruim voldoende tijd om je zonden te overdenken 🙂

Er stonden her en der ook stapeltjes stenen… ik vond het wel een mooie plek om een stapeltje stenen te maken met de naam van mijn moeder erin gegraveerd, zodat ze voor lange tijd van dit mooie uitzicht mag genieten.

Na onze welverdiende rust en een ietwat vroege lunch was het tijd om terug te gaan… oh ja.. ehm… dat moest via hetzelfde pad, omhoog was het al een aardige klus, maar naar beneden is vaak nog lastiger.

(Je moest eerst een supersteil stuk afdalen en vervolgens weer een stukje omhoog om bij de ander berg uit te komen, dat zie je in bovenstaande foto)

Niet vallen schat!

Miepje powerrrrrrrrrrrr

En Miep met wat minder power 😀 (Het is een wandelpad, geen zitpad 🙂 )

Toen we wat lager waren nog even een fotootje met het uitzicht op het laatste stukje van de beklimming.

Natuurlijk ook nog even een lief fotootje met achtergrond 🙂

Toen we eindelijk weer beneden waren was het tijd voor, helaas, het laatste “Been there, done that”-momentje… Het was een best zware wandeling, maar oh zo verschrikkelijk mooi… Op de terugweg gutste het zweet van je voorhoofd af… zo enorm veel warmer was het geworden in die paar uur. Ben erg blij dat we zo extreem vroeg waren vertrokken!

Vanavond is het helaas alweer tijd om de camper op te ruimen en de koffers in te pakken, morgen rond een uur of zeven vertrekken we… op naar Las Vegas, camper inleveren, naar het hotel, inchecken en dan nog een half dagje plezier hebben voordat we weer terug naar Nederland “mogen”.  Het was echt een TOPvakantie 😀